Saldırganlık kendini her zaman belli etmeyebilir. Sadece boğaz boğaza kavga anlamına gelmez. Köpekler aralarında ritüel saldırganlık biçimleri geliştirmiştir ve bunlara her zaman patolojik ve yanlış gözüyle bakmamamız gerekmektedir. Bize inanılır gelmese de bir bakış ya da duruş bazen ısırmak kadar etkilidir. Yine de ısırma gerçekleşebilir ve ısırılan sadece diğer köpekler değildir. Her yıl Amerika’da bir kaç milyon ciddi ısırılma rapor edilmektedir. Saldırganlık vücut duruşu, havlama, hırlama ya da sadece dik bir bakışı içerebilir. Savunmacı ya da direkt saldırıya yönelik olabilir. Köpekler kovalayıp ısırabilecekleri gibi kaçarken de ısırabilirler. Cinsiyet, yaş, boyut, hormonal düzey, bölge, kişisel mesafe, baskınlık/çekinik hiyerarşi saldırganlığı etkileyebilir. Köpek için saldırganlık gerektiren bir karşılaşma ya bir kaynak (kardeşler arası rekabet vb) için rekabet biçimi ya da hayatta kalmak için kalıtsal mirasını (üreme) genişletme imkanıdır. Rekabetin merkezindeki kaynak bazen besin, barınak ve bölge gibi barizdir; fakat bazen de köpeğin niçin saldırganlık sergilediğini anlamak güçleşebilir. Bu durumlarda hiyerarşik düzeyde yükselme gibi ödeşme daha sonra gelir. Bu en yaygın saldırganlık tipi ve köpeklerin niçin böyle davrandığını anlamak için bakylacak iyi bir başlangıç noktasıdır. Baskın Karakter Saldırganlığı Sahiplenmeci Saldırganlık Korku Nedenli Saldırganlık Koruyucu Saldırganlık Erkekler Arası Saldırganlık Avcı Saldırganlığı İdiopatik Saldırganlık Öğrenilmiş Saldırganlık Bruce Fogle, “The Dog’s Mind” adlı kitabından alınmıştır.